Jerzy Tadeusz Krzywoszewski (ur. 21 maja 1917 r. w Karolewie, zm. 26 września 2010 r. w Olecku).
Uczył się w gimnazjum w Chyrowie i Krakowie. W lipcu 1932 roku, mając 15 lat, wstąpił do 12 Królewskiej Drużyny Harcerskiej im. Króla Jana Sobieskiego. Jesienią 1936 roku rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Łączności w Zegrzu a 28 sierpnia 1939 r. w Szkole Łączności Mazowieckiej Brygady Kawalerii w Warszawie. 5 września wyjechał na front. Brał udział w walkach pod Kutnem, a 18 września dostał się do niewoli. Z Puszczy Kampinoskiej został, jako jeniec wojenny, przewieziony do obozu przejściowego do majątku Strzelce pod Kutnem. Udając chorobę, trafił do szpitala dla więźniów w Kutnie, z którego uciekł w październiku tego roku. Powrócił do Warszawy, gdzie przebywał w ukryciu w mieszkaniu swoich rodziców. Rok 1941 to pierwsze lata konspiracji - Pan Jerzy początkowo zajmował się kolportażem prasy podziemnej, stopniowo z gońca stając się profesjonalnym wywiadowcą.
W czerwcu 1944, kiedy to Pan Jerzy znalazł się w oddziale partyzanckim na Podhalu, był dowódcą Plutonu Bojowego Okręgu Centra, Placówki Kąkol. W lasach Beskidu Sądeckiego, wraz ze swoim oddziałem, pod pseudonimem „Jur” doczekał się wyzwolenia, które nadeszło 18 stycznia 1945 roku.
24 września Pan Jerzy znalazł się w województwie olsztyńskim. Pracował na stanowisku pracownika biurowego Nadleśnictwa Ponarzyny w powiecie mrągowskim.
3 października 1955 roku przybył do Nidy, aby objąć stanowisko kierownika świetlicy zakładowej Zakładu Płyt Pilśniowych i Wiórowych.
Po I Zjeździe ZHP w Łodzi, 19 marca 1957 roku, komenda Chorągwi w Olsztynie poleciła druhowi Jerzemu Krzywoszewskiemu zorganizowanie i objęcie komendy Hufca w Piszu. Pod kierownictwem tego wspaniałego druha ZHP w powiecie piskim zaczął się dynamicznie rozwijać. Rosło grono harcerzy i miłośników ZHP.
Jesienią 1961 roku z inicjatywy druha Jerzego Krzywoszewskiego została wymurowana w ścianę leśniczówki Pranie tablica poświęcona pamięci K.I. Gałczyńskiego.
Pan Krzywoszewski kierował akcją letnią pod kryptonimem „Kormoran”, której celem było zorganizowanie szlaków turystycznych w rejonie Wielkich Jezior Mazurskich.
Od 1 października 1959 roku otrzymał propozycję objęcia stanowiska kierownika budującego się w Piszu Powiatowego Domu Kultury, którego uroczyste otwarcie zaplanowano na 22 lipca 1960 roku. Jednak osoba Pana Krzywoszewskiego okazała się niewygodna na tym stanowisku dla władz komunistycznych. Nadeszły bowiem czasy potępienia działalności AK i ludzi związanych z tym środowiskiem. Zdekonspirowano również Pana Krzywoszewskiego, którego usunięto z posady dyrektora PDK tłumaczą to rzekomą prowokacją, mającą miejsce podczas jednego z przedstawień organizowanych przez Dom Kultury.
Pan Jerzy do tego czasu mieszkał w Nidzie i dojeżdżał do pracy w Piszu. Dopiero w lutym 1963 roku otrzymał przydział i klucze do nowo oddanego bloku w Piszu.
W roku 1964 był delegatem na II Zjazd Związku Harcerstwa Polskiego.
Od 1 lutego 1966 roku Pan Jerzy przeniósł się do pracy w NBP. Cztery lata później założył drużynę harcerską „Werset”, która propagowała piękno języka ojczystego. Dzięki harcerzom druha Krzywoszewskiego jego miłości do poezji, do dnia dzisiejszego leśniczówka Pranie funkcjonuje jako pełny życia i poezji pomnik mazurskiego wieszcza.
22 lipca 1969 roku Pan Krzywoszewski, rozkazem GKH L.5/69, został mianowany Harcmistrzem Polski Ludowej.
Po 10 latach pracy w NBP hm Krzywoszewski wrócił do pracy w kulturze. Od 1 października 1976 roku został dyrektorem Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury w Białej Piskiej. Tu również zorganizował drużynę harcerską pod nazwą „Kamena”.
1 sierpnia 1978 roku Pan Jerzy przeszedł na emeryturę.
Całe swoje życie poświęcił pracy z młodzieżą, krzewieniu kultury i uczeniu miłości do piękna, także piękna ziemi mazurskiej, która stała się jego drugim domem. Pan Jerzy czynnie uczestniczy w życiu kulturalnym miasta, m.in. reżyserując przedstawienia i grając w nich główne role. Wydał tomik wierszy pt.: „Poczta serdeczna”, oraz napisał wspomnienia „Mój harcerski życiorys” i „Jak ptak przelotny”.
